W skrócie

Jak zostałeś perfumiarzem?

Elisa Cedakis: Zawsze bardzo mnie ciekawiły zapachy – przede wszystkim te, które otaczały mnie na łonie natury, zwłaszcza w podróży, lub te wydobywające się z kuchni, zwłaszcza z kuchni mojej mamy. Pewnego dnia ciocia zabrała mnie na wycieczkę do „Château de Chamerolles” w Chilleurs-aux-Bois we Francji, gdzie znajduje się muzeum zapachów i perfum. Tam byłem absolutnie zafascynowany oryginalnym drewnianym organem zapachowym i dowiedziałem się, że perfumiarz to prawdziwy zawód. Poczułam, że nauka zawodu, którego celem jest tworzenie zapachów budzących emocje, jest absolutnie magiczna. Do tego czasu musiałem mieć około 10 lat.

Czy z perspektywy czasu pomysł bycia perfumiarzem jest bardziej romantyczny niż w rzeczywistości?

ET:Moja wizja pracy jako perfumiarz nie jest już oczywiście tak romantyczna jak w wieku 10 lat. Niemniej jednak dzisiaj mogę powiedzieć, że kocham być perfumiarzem bardziej, niż mogłam sobie wyobrazić. W tym miejscu chciałbym zacytować Gastona Bergera (francuskiego filozofa i futurystę):

Ten cytat jest powodem, dla którego każdego dnia zachowuję część piękna mojego snu, pamiętając, jak bardzo jestem błogosławiony, że mogę podążać za moją pasją. I właściwie, nawet jeśli straciłem trochę romantyczny aspekt, za każdym razem, gdy zaczynam nową kreację, czuję magię zamiany pomysłu w zapach.

Jak do tej pory rozwijała się Twoja kariera zawodowa?

ET:Po zdobyciu tytułu licencjata z chemii kontynuowałem naukę i perfumerię, aby zdobyć tytuł magistra i ukończyłem część praktyczną w międzynarodowej firmie zapachowej i smakowej we Francji. Tam udało mi się zdobyć pierwsze praktyczne doświadczenie w dziedzinie perfumerii. Następnie pracowałem nad surowcami naturalnymi oraz jako asystent perfumiarza i ewaluator, zanim spędziłem kolejne pięć lat jako kierownik ds. rozwoju doskonałych zapachów.

W 2017 roku przeprowadziłam się do Niemiec, ponieważ dostałam możliwość odbycia wewnętrznego szkolenia dla perfumiarzy w Bell. Program trwa 3 lata i obejmuje wiele testów zapachowych, aby poznać liczne surowce, dużo praktyki w formułowaniu akordów i klasycznych schematach perfum oraz oczywiście całą względną wiedzę, taką jak botaniczna. Dziś nadal wącham surowce, które już osiągnąłem, aby codziennie uczyć się, aby zachować pamięć i pogłębiać to, czego się nauczyłem. Co więcej, nigdy nie przestajesz się uczyć w tej pracy. Surowce, ograniczenia i postęp techniczny są zmienne i należy to regularnie odświeżać.

Jak ważna jest wrażliwość węchowa?

ET:Powiedziałbym, że najważniejszy w moim zawodzie jest mózg. Nos jest oczywiście niezbędnym narzędziem, ale w procesie tworzenia perfumiarz wykorzystuje swoją pamięć, wiedzę i wyobraźnię, aby stworzyć niepowtarzalną kompozycję. Niezbędna jest również duża porcja pasji, a także dyscypliny, cierpliwości i kreatywności.

Co najbardziej lubisz w swojej pracy?

ET:Największą radość odczuwam, kiedy mogę wywoływać emocje swoimi kreacjami. Zawsze jestem podekscytowany, gdy trzymam w rękach gotowy olejek perfumeryjny pod koniec długiego procesu tworzenia. Bo choć proces jest często bardzo podobny, to wynik jest zawsze inny, a często nawet mnie zaskakuje.

Jaką radę dałabyś młodym ludziom, którzy chcą uczyć się tego zawodu?

ET:Zacznij wąchać wszystko, co wpadnie Ci w nos, ćwicz pamięć i obudź w sobie kreatywność.

11 lutego obchodzimy „Międzynarodowy Dzień Kobiet i Dziewcząt w Nauce”. Uznajmy kluczową rolę, jaką kobiety i dziewczęta odgrywają w nauce i technologii. Cieszymy się, że mamy w naszej firmie tak silne, ambitne kobiety jak Elisa.